Zo het zit er weer bijna op, kunnen we tenminste weer gewoon gaan doen. Vanmiddag heerlijk gewandeld, het was prachtig weer, wel een fris windje maar dat was juist lekker om te lopen. Toen ik thuiskwam had Miriam mijn "geleende" speldje teruggelegd. Gisteravond zag ik ineens dat het op haar jasje zat. De tuttebol, pakt altijd maar vanalles zonder te vragen, ach ja we zijn er al aan gewend en het is al een stuk minder dan vroeger. Maar het blijft vervelend. Eind van de middag kwam ze nog even langs, ze was het gelukkig niet vergeten, dat vind ik dan het belangrijkste. Ik zeg altijd wel dat het voor mij niet hoeft en dat ik het onzin vind en zo, maar het is toch leuk als er aan je gedacht wordt.

Door: ria 5:52 p.m.