Vanmorgen op bed bedacht ik dat ik vandaag toch maar eens naar de dokter moest gaan met mijn pink. Vroeg uit bed, want voor negen uur moet je dan een afspraak maken. Elf uur kon ik terecht en de dokter vond het nodig toch maar een foto te laten maken. Gelijk gebeld en om twee uur kon ik dat in Zierikzee laten doen. Op de foto bleek dat er toch een breukje was. De chirug was ook daar aanwezig, dus als ik eventjes wilde wachten kon hij er gelijk naar kijken. Dat eventjes werd een uur. Hij dacht dat er niets aan te doen was en ik de rest van mijn leven met een stijve kromme pink moest lopen, maar voor alle zekerheid belde hij even met de plastisch chirurg in Goes, het ging tenslotte om een belangrijke beslissing. Die wilde mijn pink ook wel eventjes zien, dus hup, in de auto gestapt op weg naar Goes. Kom ik daar om vier uur aan, zit heel de wachtkamer barstens vol. Kwart over vijf was ik aan de beurt. Het volgende is het geval, je pink heeft drie pezen, twee voor het topje en één voor het middelste kootje, nu blijkt dat door de val de middelste pees losgeschoten is, met een stukje bot eraan, want pees is sterker dan bot. Daardoor, spannen nu die andere twee aan als ik mijn pink wil buigen waardoor mijn topje naar boven gaat wijzen. Het heeft zelfs een naam "zwanenhals" of zoiets. Nu gaat ze dus operatief die pees weer vastmaken, met een schroefje door het stukje bot, als dat groot genoeg is, of op een andere manier, geen idee. Maar morgen moet ik al bloed laten prikken en een hartfilmpje laten maken, want ze laat er geen gras over groeien. Misschien kan het dan woensdag al gebeuren. Ik moet daarvoor dan naar Vlissingen en er moet iemand mee, want ik mag dan niet zelf terugrijden. Het gebeurt wel onder plaatselijke verdoving, dus ik hoef niet onder narcose.

Door: ria 7:40 p.m.